Οστεοπόρωση & Άσκηση
Η οστεοπόρωση αποτελεί ένα πολύ συχνό ιατρικό πρόβλημα στους ηλικιωμένους και ιδιαίτερα στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.
Οφείλεται σε απώλεια των οστικών αλάτων, που αποτελούν φυσιολογικά το 90% της όλης οστικής μάζας.
Ο ενήλικας (μεγαλύτερος των 35-40 ετών) χάνει ετησίως περίπου 0,5-1% της οστικής μάζας.
Μετά την εμμηνόπαυση οι γυναίκες χάνουν ετησίως περίπου 2-3% της οστικής μάζας. Η οστεοπόρωση εκδηλώνεται με διάχυτα οστικά άλγη, ενώ προδιαθέτει στην εμφάνιση καταγμάτων.
Αίτια που οδηγούν στην εμφάνιση οστεοπόρωσης είναι
- η κληρονομική επιβάρυνση,
- ελαττωμένη πρόσληψη ασβεστίου,
- κακή απορρόφηση ασβεστίου από τον πεπτικό σωλήνα,
- ορμονικά αίτια (όπως η ελάττωση των επιπέδων των οιστρογόνων στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση) και η απουσία φυσικής δραστηριότητας.
Η φυσική δραστηριότητα από τη μικρή ηλικία προστατεύει τα οστά αφού συμβάλλει στη διατήρηση του σωστού μεταβολισμού του οστίτη ιστού,προάγοντας την παραγωγή οστεοβλαστών.
Αρκετές εργασίες έχουν δείξει ότι η συστηματική άσκηση, εξαιτίας κυρίως της μηχανικής φόρτισης που προκαλεί στον σκελετό, αναστέλλει ή επιβραδύνει την απώλεια της οστικής μάζας στους ενήλικες.
Οι πλέον χρήσιμες ασκήσεις είναι αυτές που επιφορτίζουν τον σκελετό με το βάρος του σώματος, όπως το βάδισμα,ο χορός κ.α. ενώ η προσεκτική ενασχόληση με βάρη και αντιστάσεις,υπό κατάλληλες οδηγίες, φαίνεται ότι προστατεύουν από τη μεγαλύτερη απώλεια της οστικής μάζας της σπονδυλικής στήλης.
Επίσης το πρόγραμμα γύμνασης (3-4 φορές την εβδομάδα) πρέπει να περιλαμβάνει ασκήσεις ευλυγισίας και βελτίωσης της ισορροπίας.
Απαραίτητη είναι η καλή προθέρμανση και αποθεραπεία.
Έντονες ασκήσεις με απότομες περιστροφές του σώματος,ανύψωση μεγάλων βαρών κ.α. πρέπει να αποφεύγονται για τον κίνδυνο καταγμάτων στα άκρα ή συμπιεστικών καταγμάτων στους σπονδύλους.
Προσεκτικός έλεγχος πρέπει να γίνεται πριν από την ένταξη ενός ατόμου με οστεοπόρωση σε πρόγραμμα γύμνασης αναφορικά
- με την υγεία του,
- το επίπεδο φυσικής επάρκειας του,
- τον βαθμό οστεοπόρωσης,
- την παρουσία μυϊκών ατροφιών,
- διαταραχών βάδισης και ισορροπίας, αφού εγκυμονεί κίνδυνος εύκολων καταγμάτων από πτώσεις στη διάρκεια των ασκήσεων.